Nav-Jeevan

Nieuwsbrief maart 2011

Nav-Jeevan maakte het afgelopen jaar weer een enorme groei door. Ruim 200 kinderen zitten op school, 109 kinderen verblijven in het hostel. Als je rondloopt valt op hoe gelukkig de kinderen zijn. Ze zien er gezond uit, lachen en spelen in hun mooie schooluniformpjes. Als de bel gaat gaan ze gedisciplineerd hun klassen in. Ze lezen, rekenen, tekenen, zingen en dansen. Niets herinnert aan de tijd dat ze op straat rondzwierven, bedelend of op zoek naar iets eetbaars. Nu eten ze in een grote eetzaal. Eerst de kleintjes dan de groten. Ze mogen zoveel eten als ze willen. En wat kunnen ze eten. Ze laten 2 tot 3 keer hun bord volscheppen. Het enige wat je hoort is het getik van de lepels op de stalen bordjes. Na schooltijd kleden ze zich om en gaan spelen. De grote jongens gaan naar het veld en spelen cricket, de andere kinderen spelen allerlei spelletjes rond en in de school. Ze spreken al een beetje Engels en vinden het heerlijk met je te communiceren.

kleuterklas

eetzaal

Het is nauwelijks te geloven. In 2003 startten we met een handjevol kinderen in twee kamertjes op de begane grond van een appartement. Nu hebben we ruim 200 kinderen, uit Nagpur en de dorpjes eromheen. In een groot schoolgebouw met 9 klaslokalen, een natuur- en scheikundelokaal, een klein computerlokaal, een bibliotheek en 3 kleine slaapzalen. We hebben dit schooljaar zoveel kinderen toegelaten dat het gebouw te klein geworden is. Op de meisjesslaapzaal slapen 49 meisjes. De huidige slaapzalen zijn niet groter dan een klaslokaal. Stapelbedden staan tegen elkaar en in veel bedden liggen 2 kinderen.
Verder hebben we 15 lesgroepen: 2 kleuterklassen (Engels en Hindi), klas 1 t/m 4 Engels en klas 1 t/m 9 Hindi. Voor deze 15 groepen hebben we 9 klaslokalen en volgend schooljaar komen daar nog de groepen 10 Hindi en 5 Engels bij. Meerdere groepen krijgen les in één klaslokaal. Geen ideale situatie.
Veel kinderen komen naar Nav-Jeevan in zeer slechte conditie en leven onder zulke erbarmelijke omstandigheden dat het bijna onmogelijk is ze niet toe te laten. Het valt niet mee zoveel mondjes te voeden maar op een of andere manier lukt het steeds weer. Behalve giften uit Nederland komen er nu ook donaties uit de Verenigde Staten en van de plaatselijke bevolking.

Kajal Turkel

In januari werd de 7 jarige, ernstig ondervoede Kajal door een maatschappelijk werkster en haar oma bij ons gebracht. Een meisje met broodmagere beentjes en een gezichtje getekend door de waterpokken. Beide ouders zijn dood, ze woonde bij haar oma die zelf helemaal niets heeft en leeft van wat de buren haar geven. Kajal was erg blij dat ze bij ons mocht komen. Haar enige vraag was: "krijg ik hier ook eten?" Deze ene vraag vertelde ons het levensverhaal van dit kleine meisje.

Dit jaar kwamen ook enkele tribal-kinderen uit Mandala (Madhya Pradesh). Hun dorp is omgeven door dichte bossen en wilde dieren. Zij hebben hun eigen taal en cultuur. Tara is ongeveer 12 jaar en ze kwam met haar twee jongere broertjes Anurag en Ashish. Ze hebben geen moeder, vader heeft de kinderen na haar dood in de steek gelaten en is opnieuw getrouwd. De drie kinderen werkten in het dorp, in verschillende huizen. Als er eten over was kregen zij het, anders gingen ze met een lege maag naar bed. Ze zaten op school toen de moeder nog leefde maar na haar dood ging dat niet meer. De vrouw die ze bij ons bracht vertelde dat Tara, de oudste, heel graag weer naar school wilde. Tara is een intelligent en leergierig meisje.

Tara

Anurag

Ashish

Voor deze kinderen is Nav-Jeevan een thuis geworden, zij hebben geen andere plek. De laatste schooldag voor de vakantie, als andere kinderen naar huis gaan, is de meest pijnlijke dag voor de achterblijvende kinderen.
Met Kerst aten zij in het huis van Iris Wilkinson. Zij kwamen in hun beste kleren, lachend en genietend van hun vrijheid en de maaltijd. Toen kwam de kleine Ranjit met een droevig gezicht naar Iris en zei dat hij heel gelukkig zou zijn geweest als iemand hem mee naar huis genomen had, al was het maar voor één dag. Tranen rolden over zijn wangen. Iris omhelsde hem. Hij voelde zich beter, lachte en ging weer eten.

De meeste kinderen komen uit de sloppen en kregen te maken met kleine criminaliteit. In een gezonde omgeving, waarin ze kunnen leren, beginnen ze de wereld vanuit een ander perspectief te zien, een vriendelijke wereld. Ze krijgen kansen, worden geaccepteerd en niet gemeden als paria-honden.

Het afgelopen jaar is gewerkt aan 4 nieuwe lokalen op de eerste verdieping van het tweede gebouw. Deze zullen volgende maand klaar zijn en voorlopig in gebruik worden genomen als slaapzalen. Direct hierna wordt gestart met de bouw van 2 grote slaapzalen op dezelfde verdieping. Deze slaapzalen worden betaald uit donaties uit de Verenigde Staten.

Wij gaan komende maanden actie voeren en geld inzamelen voor de bouw van de tweede verdieping van dit gebouw. Hier zullen nog eens 4 klaslokalen, 2 grote slaapzalen, toiletten en douches komen. De kosten voor deze complete verdieping bedragen ongeveer 80.000 euro. Doel is deze verdieping met ingang van het schooljaar 2012-2013 in gebruik te nemen. We kunnen dan nog meer kinderen toelaten. Uiteindelijk zal er plaats zijn voor 350 schoolkinderen waarvan ongeveer de helft in het hostel kan verblijven.

Wij danken u hartelijk voor uw steun aan Stichting Nav-Jeevan en hopen ook in de toekomst op u te kunnen blijven rekenen.