Leven na Lijden
Door Iris Wilkinson (maart 2003)
Ons werk met de kinderen verloopt goed. Ik probeer de kinderen te bereiken, hun reacties en hun psyche te begrijpen. Deze kinderen hebben veel geleden maar proberen nog steeds hun kind zijn vast te houden en gelukkig te zijn. Ze beschermen hun ouders en hun fouten en hebben een behoorlijk zelfrespect. Hun ouders gaan 's morgens vroeg werken en komen 's avonds laat terug. De kinderen zijn de hele dag alleen zonder dat iemand ze in de gaten houdt. Ze brengen de dag spelend door. Soms verplichten ouders ze te gaan bedelen om zo wat extra geld binnen te brengen. We moeten heel voorzichtig met de kinderen omgaan, als je ze een standje geeft lopen ze gewoon bij je weg. Ze willen graag leren, schrijven, naar verhalen luisteren en zingen. Sommige kinderen dansen graag voor ons.
Bantu, Bebe en familie
Twee broertjes, Bantu en Bebe, van heel arme afkomst, kwamen vuil en ongewassen, maar onze dagelijkse overredingskracht heeft een grote verandering bewerkstelligd, ze wassen zich en vandaag kwamen ze met geknipt haar. Bebe heeft het tabak kauwen opgegeven, in ieder geval op school.
We hebben een 9-jarig meisje Renuka, een meisje van de Gond-stam, ze kan goed zingen en dansen en zingt Gond-liedjes. Haar 5-jarige broertje Hemant heeft schitterende ogen en een snoezige glimlach. Vandaag kwam ook hun 11-jarig broertje Rajkumar. De jongen werkt in een theestalletje aan de weg en verdient ongeveer 50 eurocent per dag. Hij heeft zelf met de theestaleigenaar geregeld dat hij na schooluren gaat werken, hij krijgt dan 10 eurocent minder. De kinderen hebben geen moeder, Renuka doet al het huishoudelijk werk en zorgt voor haar jongere broertje. Hun moeder is gestorven aan verbranding. Rajkumar vertelde dat zijn ouders ruzie maakten toen hij in slaap viel. Een brandlucht en gegil maakten hem wakker. Hij probeerde het vuur te doven maar het was al te laat, zijn moeder stierf 15 dagen later in een ziekenhuis. Hij is niet zeker wie kerosine over zijn moeder heeft gegoten en een lucifer aangestoken. De jongste twee waren te klein, ze sliepen er door heen of deden alsof. Hun vader, een fiets-riksja-rijder werd door de politie in bewaring gesteld maar uiteindelijk wegens gebrek aan bewijs weer vrijgelaten. De meeste kinderen hadden een droevig leven en hebben dit nog steeds maar als ze bij ons zijn worden ze weer kinderen, gelukkig en speels. Kleine Hemant loopt nooit, hij rent en probeert na te doen wat de ouderen doen. Maar als hij lastig gevallen wordt vecht hij terug als een in de hoek gedreven kat!
Ik houd van al deze kinderenen en ik hoop dat wat we voor ze doen, een verandering en wat vreugde in hun droevige leventjes zal brengen.