Nav-Jeevan

Nieuwsbrief juli 2019

Examens

Het was wederom een succesvol jaar voor Dr. T.S. Wilkinson memorial High School en Junior College. alle examenkandidaten slaagden. Van harte gefeliciteerd allemaal.

Geslaagd voor klas 12 Junior College

Anil Yadav (12 comm Eng)

Charulata Madankar (12 comm Eng)

Shubanghi Choudhar (12 comm Hin)

Saloni Dhurve (12 comm Hin)

Geslaagd voor klas 10 High School

Nitin Rabde (10 Hin)

Swati Khobragade, (10 Eng)

Ashish Kumar (10 Eng)

Deepak Martin (10 Eng)

Muskan Ansari (10 Hin)

Sagar Dongre (10 Hin)

Durgesh Kangle (10 Hin)

Onlangs vroeg Aneeta Patel mij een stuk te schrijven voor de schoolkrant over mijn ervaringen met Nav-Jeevan. Omdat dit een mooi beeld geeft van de geschiedenis van Nav-Jeevan wil ik dit graag met u delen.

Mijn ervaring met Nav-Jeevan, door Annelies van de Ven

Mijn naam is Annelies van de Ven. We hebben een zoon Paul (39) en twee geadopteerde dochters, Swatee (38) en Maya (37) uit Nagpur. In 1997 maakten Tom en ik, samen met de kinderen, onze eerste reis naar India.

We reisden rond in het noorden van India en bezochten het weeshuis van onze dochters in Nagpur, Shishu Sangopan Griha, dat inmiddels geen weeshuis meer was maar een kinderdagverblijf. We ontmoetten ook Iris Wilkinson, de vroegere directeur, en haar dochter Aneeta Patel. Swatee en Maya waren ontroerd om weer terug in hun geboorteplaats te zijn.

In 1998 reisden we opnieuw naar India. We bezocht Orissa, Kerala en het zuiden en natuurlijk reisden we op het eind weer naar Nagpur. Met de hulp van George Verghese, Nitin Totewar and Najib Khan van Siti Cable, slaagden we erin Maya's moeder en vijf halfbroertjes te vinden. Dit was een erg emotioneel moment. We hebben nog steeds een erg goed contact en bezoeken hen elk jaar als we in Nagpur zijn.
In 1999 gingen we opnieuw naar Nagpur in de hoop Swatees moeder te vinden, maar tot nu toe zonder succes.

Tijdens onze reizen door India zag ik de armoede. Ik kon de beelden nier loslaten en voelde dat ik iets moest doen. Zo kwam her idee bij me op een project te starten voor de allerarmsten in Nagpur.

In 2002 vertelde de eigenaar van ons bedrijf dat hij van plan was te participeren in een project. Hij wilde elke euro die zijn personeel doneerde verdubbelen. Ik dacht: “dit is de kans een project in Nagpur te starten”. Dus reisden we opnieuw naar Nagpur om met mensen te praten en te zien of er goede ideeën waren. Iris Wilkinson, die een erg inspirerende vrouw is, was het meest enthousiast en kwam met het idee een project voor de straatkinderen uit de sloppenwijken van Nagpur te starten. n november 2002 werd de Nederlandse Stichting Nav-Jeevan opgericht en in januari 2003 volgde Nav Jeevan Sanstha in Nagpur.
Het idee was dat de Nederlandse stichting geld inzamelde en dat Nav Jeevan Sanstha zou zorgen voor de implementatie van het project. Dit is hoe we zijn begonnen en hoe het nog steeds werkt.

We startten met ongeveer 10 kinderen in een gehuurd appartement. Je kunt niet anders dan van deze kinderen te houden, soms ziek, vol luizen en vuile handen. Maar ze zijn als alle andere kinderen, met sympathieën, antipathieën, verwachtingen en ambities.
Zij willen dat er van ze gehouden wordt en dat ze gewaardeerd worden. Ze hebben een sterk gevoel van onafhankelijkheid en staan niemand toe, zelfs ons niet, inbreuk te maken op hun vrijheid. Grenzen van kaste, cultuur, religie of zelfs welvaart doen geen afbreuk aan hun voorkeuren.
Ze zijn echt kinderen van de natuur. Helaas is waar ze wonen geen spoor van de natuur, tenzij je rekening houdt met hun open hutten.
Je krijgt een heel vredig gevoel als je bij deze kinderen bent. De conflicten van het leven lijken onbelangrijk. Hun geluk, plezier en hoop op een beter leven raakt je. Zij hebben alles in hun leven tegen. Als iemand een kans in het leven verdient zijn zij het wel.

Het aantal kinderen groeide snel dus kochten we een stuk land en begonnen met de bouw van een school en hostel. Helaas kwam het hostel te laat voor een aantal kinderen zoals Bebe, Hemant en Mangal. Zij waren te lang gewend aan tabak kauwen, stelen en bedelen. Ik was erg dol op deze kinderen. Met pijn in mijn hart moesten we ze laten gaan.

Bebe was 6 jaar toen hij bij ons kwam, samen met zijn broer Bantu. altijd rondrennend, springend en salto's makend. Een van de maatschappelijk werksters ontdekte dat hij een klein propje tabak in zijn wang had verstopt. Zijn slechte en bevlekte tanden verraadden hem. Het lijkt een veel voorkomende gewoonte te zijn onder de moslimkinderen. Ze weten allemaal waarom tabak kauwen gevaarlijk is, maar doen het toch.

Mangal was 5 jaar toen hij bij ons kwam, samen met zijn broer Sunny. Zij hadden geen ouders. Mangals hoofd zat helemaal onder de luizen. Zijn haar moest geschoren worden maar niet te kort anders zou de huid er afgaan. Pas toen de huid genezen was konden we luizenshampoo gebruiken.

Na een echtelijke ruzie werd de moeder van Hemant (5), zijn zusje Renuka (8) en broer Rajkumar (11), overgoten met kerosine en levend verbrand. De vader kreeg een nieuwe vrouw met 3 zonen. De stiefmoeder en haar zonen sloegen Renuka. Maar Hemant stal iets dus werd hij eruit gegooid. Toen sliep hij in een oud schoolgebouw en zwierf samen met Mangal en Sunny rond en bedelde als hij honger had.

Op 13 november 2005 was de opening van de nieuwe school en het hostel voor straatkinderen uit de sloppen van Nagpur. De kinderen oefenden maanden hun liedjes, dansjes en toneelstukjes. Ouders, personeel, vrijwilligers, familie en vrienden waren aanwezig. Het was een dag om nooit te vergeten. We kochten ook een schoolbus.

Gedurende de jaren die volgden veranderde er veel en we moesten veel problemen het hoofd bieden.

In oktober 2013 kreeg de school erkenning als High School ( tot en met klas10). Het was een proces van jaren om dit te bereiken. In 2015 werd de school erkend als Junior College (tot en met klas 12).
Ik kijk met groot plezier terug op de picknicks en schoolreisjes die we met de kinderen maakten. Ze hadden zoveel plezier en we vonden het geweldig om ze te vergezellen.

We zijn erg gehecht aan de kinderen die niemand hebben om naar toe te gaan tijdens de vakanties. We nemen ze mee uit als de anderen naar huis gaan. Deze zes kinderen zijn al zo lang bij ons. We houden van ze en hopen de plaats van hun ouders in te kunnen nemen in de korte tijd dat we elk jaar in Nagpur zijn.

In 2019 zijn we gegroeid naar een school met ruim 500 leerlingen, 220 van hen verblijven in het hostel.

• In januari 2003: gestart met 10 kinderen
• November 2005: 40 kinderen op school in het nieuwe gebouw
• Schooljaar 2008-2009 220 kinderen op school waarvan 60 in het hostel
• Schooljaar 2011-2012 243 kinderen op school waarvan 121 in het hostel
• Schooljaar 2015-2016 345 kinderen op school waarvan 250 in het hostel
• Schooljaar 2018-2019 420 kinderen op school waarvan 220 in het hostel
• Start schooljaar 2019 ruim 500 kinderen op school waarvan ruim 200 in het hostel

Zoveel mondjes voeden was niet makkelijk. Het was een zware last die op mijn schouders rustte. Dus waren we erg blij met het tribal project dat in 2015 startte. En ook Tech Mahindra startte met sponseren. Dit betekende dat Nav Jeevan Sanstha niet langer alleen afhankelijk was van donaties uit Nederland.

We waren erg blij dat zovelen in oktober 2018 naar de reünie kwamen. Toen we in 2003 startten hadden we nooit kunnen bedenken dat we zo zouden groeien. We zijn trots te zien hoe de kinderen zijn uitgegroeid tot prachtige jong volwassenen. De meesten deden Junior College en een aantal zelfs College. Anderen deden een cursus en hebben leuke banen nu. Enkele meisjes zijn getrouwd en hebben kinderen.
En dat is waarom we dit project gestart zijn. Door opleiding nieuwe kansen creëren. Kansen om lezen en schrijven te leren en te groeien tot de personen die ze nu zijn. Sommigen waren slecht korte tijd bij ons maar de meesten waren vele jaren bij ons.

We vonden het geweldig de verandering te zien die zij doormaakten en hopen dat ze dezelfde goede herinneringen aan hun tijd bij Nav Jeevan hebben als wij.

Ik wiI Iris, Aneeta, Vicky, Dhun, Manju, Noel, Reshim, de docenten, de bibliothecaris, de opzichters, het keukenpersoneel, de helpsters, de schoonmaaksters, de administrateur, de chauffeurs en de bewakers bedanken voor hun toewijding bij het werk met de kinderen. Zij maken Nav Jeevan samen tot een veilige en plezierige plek om te leven.

Wij verwelkomen Miriam en Hans van der Sloot als nieuwe actieve leden voor Nav-Jeevan. Zij gaan zich onder andere bezighouden met de werving van scholen en bedrijven.

Met de groei van het aantal kinderen groeiden de behoeften ook. Vorige maand realiseerden we het laatste project tot nu toe, de aanschaf van een nieuwe schoolbus. De oude bus, die inmiddels 14 jaar oud was en meerdere keren per dag groepen kinderen vervoerde, was helemaal op.

Inmiddels hebben we een tekort aan klaslokalen. Bovendien eist de onderwijsinspectie dat school en hostel gescheiden worden en er een apart jongens en -meisjeshostel komt. Wat er nu moet gebeuren is 2 stukken grond zoeken in de buurt van de school waarop we twee hostels kunnen bouwen. We hebben nog geen exacte begroting maar duidelijk is dat hier veel geld voor nodig zal zijn. Daarom vragen wij u het project onder de aandacht van uw familie, vrienden en kennissen te brengen en hen te vragen donateur te worden.
Verder kunt u wellicht de school van uw kind benaderen of een bedrijf dat u kent vragen een bijdrage te leveren.

Mocht u iemand kennen die binnenkort een jubileum heeft vraagt u hem/haar dan eens om in plaats van cadeaus een donatie aan Nav Jeevan te vragen. Of wellicht bent u zelf binnenkort jarig en denkt u eraan hetzelfde te doen. Als u voor deze gelegenheid een leuke collectebus met foto's van Nav-Jeevan nodig hebben laat het me dan even weten dan zorg ik dat die uw kant opkomt.

Mocht u een donatie doen die speciaal voor het hostel bedoeld is wilt u dit dan apart vermelden.

En dan wil ik u er nog op wijzen hoe u op een eenvoudige wijze, zonder dat het u iets kost, kunt zorgen dat er extra geld binnenkomt voor Nav-Jeevan. Nav-Jeevan heeft zich namelijk aangesloten bij Sponsor kliks.
Koopt u wel eens online? Ga dan eerst naar onze website en klik rechtsboven in de hoek op het logo van Sponsorkliks. Klik vervolgens op de balk en je komt uit bij ruim 300 winkels waar je precies hetzelfde betaalt maar er gaat een commissie naar Nav-Jeevan.
Je sponsort ons dus gratis door eerst op de balk te klikken, dan je winkel te kiezen en je bestelling te plaatsen! Het gaat hier niet alleen om webwinkels als bol.com maar ook als u bijvoorbeeld uw reis boekt via booking.com of KLM ontvangt Stichting Nav-Jeevan een commissie.
Je kunt ook rechtstreeks naar de website van Sponsorkliks, www.sponsorkliks.com, gaan maar vergeet dan niet eerst in de bovenste balk Stichting Nav-Jeevan in te vullen.
Je ziet nadat je je bestelling geplaatst hebt niet dat er een commissie naar Stichting Nav-Jeevan gaat maar het gebeurt wel.

Vertel dit tegen uw vrienden, familie, kennissen en buren. Zo kunnen zij allemaal bijdragen aan een beter leven voor de straatkinderen van Nav-Jeevan, zonder dat het hen iets kost.

Om kosten te besparen willen we de nieuwsbrief voortaan per mail versturen. Zou u zo vriendelijk willen zijn uw emailadres te mailen naar avandeven@home.nl of nav-jeevan@home.nl. Voor het Calder personeel bij voorkeur uw privé emailadres. En hebt u een partner of kinderen die ook graag op de hoogte worden gehouden geef dan ook hun emailadres door. Mocht u de nieuwsbrief in de toekomst liever op papier blijven ontvangen laat het me dan ook even weten.

Namens de 500 kinderen en de medewerkers van Nav Jeevan danken wij u hartelijk voor uw steun.