Nav-Jeevan

Nieuwsbrief december 2017

In oktober bezochten we samen met mijn broer John en zijn vrouw Anja het project. We verbleven er 3 weken. Tijdens ons bezoek was er een tentoonstelling op school. Speciale gasten en ouders kwamen kijken. De kinderen en hun docenten maakten projecten over verschillende onderwerpen

En natuurlijk werd er ook gedanst

 

Gaurav, het jongetje uit mijn vorige nieuwbrief, dat door zijn moeder en haar vriend werd verstoten is een heel innemmend manneke. Hij heeft ons helemaal ingepakt tijdens ons bezoek. Hij heeft zich meer dan vermaakt in het zwemparadijs en speelde als hij maar even vrij was met de lego die mijn kleinzoon Floris meegaf.

Het is niet te begrijpen dat een moeder haar eigen kind verstoot omdat haar nieuwe vriend hem niet accepteert. Maar gelukkig werd hij door een van de buren naar Nav-Jeevan gebracht.

Tijdens ons verblijf startte de Diwali vakantie. De meeste kinderen gaan dan naar huis. Zij die geen ouders hebben gaan naar familie. Gaurav blijft achter omdat er niemand is waar hij naar toe kan. Zo ook zes grote kinderen: Saloni, Isha, Simran, Sejal, Swati en Yash. Zij zijn al heel lang bij Nav-Jeevan maar blijven tijdens de vakanties altijd in het hostel. Reden voor ons om ze mee uit te nemen. Het werd een leuke dag. We kochten kleding en gingen uit eten. Wat waren ze blij en kijk eens wat prachtig ze eruit zien.

Saloni, Yash, Simran, Swati, Sejal, Isha

Deze kinderen hebben een speciale plek in ons hart. Simran noemt me mama en zo voelt het ook een beetje. Aan het begin van de Diwali vakantie kwamen ouders of familieleden de kinderen ophalen. Zij kregen ook allemaal een gesprekje met de klassedocent waarin hun voortgangsrapport werd toegelicht. Tom en ik namen de plaats van de ouders in voor deze zes kinderen.

Als je drie weken op het project bent raak je in gesprek met de kinderen. Zij vertellen hun verhaal. Zo ook Simran en Sejal. Eigenlijk was het een heel gelukkig gezinnetje. Hun vader had een klein hotelletje. Op een dag is hun vader vergiftigd door een jaloerse vrouw. Waarom de vrouw jaloers was weten de kinderen niet. Hun oma, de moeder van vader, jaagde de moeder en de kinderen weg. Ze zei dat ze geesten waren die haar zoon vermoord hadden. Ze kwamen terecht in de sloppenwijk Raj Nagar waar de moeder zich na een paar jaar tijdens het koken ernstig verbrandde. Het was een dramatisch ongeval. Na 16 dagen gaf de arts het op en gaf hun moeder een middel om in te slapen. De kinderen zeggen dat de dokter hun moeder vergiftigd heeft. Simran en Sejal leefden een tijd op straat. Ze waren nog heel klein. Ze sliepen onder een doek aan de rand van de straat maar ook een tijdje in afvoerbuizen. Het moet ongeveer zijn geweest als op het plaatje hiernaast. Zo leefden ze een paar jaar en een man gaf hen te eten. Toen zijn familie dit niet meer goedkeurde heeft hij ze naar Nav-Jeevan gebracht waar zij nu al meer dan 10 jaar leven. Sejal was toen 5 en Simran 7 jaar. De man bezoekt hen nog steeds elke paar maanden.

De vader van Swati en Yash was een alcoholist. De vader bracht geen geld meer thuis en de moeder heeft ten einde raad de vader vergiftigd. Swati was nog een baby toen dit gebeurde. Moeder is toen gevlucht en ze hebben haar nooit meer terug gezien. Een oudere neef heeft nog een aantal jaar voor hen gezorgd en hen toen naar Nav-Jeevan gebracht. Sindsdien hebben ze geen familie meer gezien. Swati was 8 en Yash 11 jaar toen ze bij Nav-Jeevan kwamen. Zij wonen hier nu 6,5 jaar.

Ook de vader van Isha en Saloni was een alcoholist. Hij mishandelde de moeder en de kinderen. De moeder heeft ten einde raad zelfmoord gepleegd. Isha en Saloni kwamen in 2007 naar Nav-Jeevan. Zij waren toen 5 en 7 jaar. Isha is nu 15 jaar en Saloni 17 jaar. Tot twee jaar geleden gingen ze tijdens de vakanties naar een tante maar we kwamen erachter dat de kinderen niet veilig waren bij de tante en haar vriend. Sindsdien blijven Isha en Saloni in het hostel tijdens de schoolvakanties.

Tijdens de Diwali vakantie namen we de meiden uit de keuken, de achterblijvers en de kinderen uit klas 10, die niet naar huis gingen omdat ze moesten studeren, een dag mee naar Dwarka, een waterpark. De kinderen hadden de tijd van hun leven. Swati bijvoorbeeld danste uren onder de sproeiers. Ze waande zich een filmster in een Bollywood film. Het was een geweldige dag.

Swati danste uren onder de sproeiers

 

 

 

 

De Calder Holding verdubbelt al sinds de start in 2003 elke euro die haar personeel schenkt en heeft dit ook voor de komende jaren toegezegd.

Net als de jaren hiervoor ontvingen we in 2017 15.000 euro van de Stichting Belangenbehartiging voor het (zeer) jonge Kind voor voeding, uniformen en schoolbenodigdheden. Voor 2018 is wederom een bedrag van 15.000 euro toegezegd.

Door het tribal project en de sponsor Tech Mahindra India is Nav-Jeevan niet meer alleen afhankelijk van donaties uit Nederland hetgeen een gezonde ontwikkeling is.

De bouw van de grote slaapzaal voor de jongens is nu bijna klaar. Op het dak zullen zonne-energie panelen worden geplaatst die zorgen voor verlichting van de slaapzalen. Deze zullen worden gerealiseerd met behulp van een subsidie van de gemeente Den Bosch.

Namens de 350 Nav Jeevan kinderen en de medewerkers van Nav Jeevan wensen wij u allen een gelukkig, gezond en veilig 2018 en danken u hartelijk voor uw steun.