Kerst- en Nieuwjaarsgroet
door Iris Wilkinson en Aneetal Patel (december 2003)
Beste vrienden van Nav-Jeevan,
De kinderen van Nav-Jeevan en alle medewerkers van het Centrum wensen u een vrolijk kerstfeest en gelukkig en vredig 2004.
Nav-Jeevan is een 'thuis' voor de zogenaamde 'straatkinderen'. We zijn niet alleen een gewone school die kinderen onderwijst maar er is persoonlijke interactie met ieder kind. Er is liefde en zorg, kinderen komen binnen met een blijde lach, delen hun vreugde en verdriet met ons, wassen, borstelen en verschonen zich en krijgen de noodzakelijke medische zorg. We geven ze 'laddus' (zelfgemaakte lekkernijen) waar ze dol op zijn, een vervangmiddel voor multi-vitamine tabletten. Ze krijgen ook een gezonde vers bereide maaltijd met fruit. Het enige moment waarop er absolute stilte is in Nav-Jeevan is als zij eten!
We hebben een collectie boeken, kinderen smullen ervan, kijken naar de plaatjes en denken aan de dag dat ze zelf kunnen lezen. Het is bevredigend ze met boeken te zien, ze vliegen erop af alsof we snoepjes uitdelen! We laten hen zelf hun klas kiezen, luie kinderen kiezen de makkelijkste, anderen opteren voor meer uitdaging. De meeste kinderen zijn goed in rekenen, zij vliegen naar een hoger niveau, experts in optellen en aftrekken, het is verbazingwekkend hoe snel ze hun sommetjes oplossen. Ze houden ook van tekenen en simpel handwerk maar kinderen die allerlei lichamelijk werk uitvoeren kunnen met hun ruwe handjes geen naald en draad hanteren.
Het zijn kinderen van voddenrapers en als er niet veel te rapen valt gaan ze bedelen. Sommige ouders zijn fiets-riksja-rijder of stenensjouwer. Ze verlaten vroeg hun huis en hun kinderen worden achtergelaten en moeten al het huishoudelijk werk doen, inclusief koken en zorgen voor hun jongere broertjes en zusjes en van ver water halen. Het zijn gewoonlijk 7 of 8 jaar oude meisjes die al het huishoudelijk werk doen terwijl de jongens op zoek gaan naar meer lucratieve bezigheden buitenshuis. De blootstelling aan de buitenwereld is voor deze jongens een cruciaal punt in hun leven. Veel slecht geïnformeerde jongeren worden verslaafd aan tabak en alcohol, dit is een integraal deel geworden van de sloppencultuur. Dit zijn kinderen van de 'mindere god', ze zijn geboren onder zeer ongunstige omstandigheden, maar ze vinden wegen om terug te keren tot de maatschappij. Het zijn geen 'losers', hun omstandigheden maken hen moedig en dapper. Met het weinige dat ze hebben halen ze het maximale uit het leven en wat ze niet hebben nemen ze alsof het hen toekomt.
Je moet wel van deze kinderen houden, slecht gekleed, haar vol luizen, smerige handen. Maar ze zijn als alle andere kinderen met dezelfde deugden en ondeugden, verwachtingen en ambities. Ze verlangen naar liefde en waardering. Ze hebben een duidelijk gevoel van onafhankelijkheid en staan niemand toe, zelfs ons niet, inbreuk te maken op hun vrijheid. Grenzen door kasten, cultuur, godsdienst of zelfs rijkdom beïnvloeden hun voorkeuren niet. Het zijn ware kinderen van de natuur. Jammer genoeg is waar zij leven geen spoor van natuur, tenzij je de open hutjes meetelt die blootgesteld zijn aan zon, wind en regen.
Bij deze kinderen zijn, geeft je een diep gevoel van vrede. De problemen van het leven lijken onbeduidend. Hun blijdschap, gelach en hoop op een beter leven werkt aanstekelijk. Zij hebben alles in het leven tegen zich, als iemand een kans in het leven nodig heeft zijn zij het.
Alstublieft bid voor kansarme kinderen in de hele wereld, slachtoffers van onze onrechtvaardige maatschappij, en bid ook voor ons, dat wij ons werk met liefde en geduld zullen voortzetten en ons best doen deze kinderen te helpen een beter en vruchtbaar leven te krijgen.
Gelukkig 2004