Nav-Jeevan

Nieuwsbrief november 2024

AFSCHEID VAN DE MOEDER VAN NAV-JEEVAN, IRIS WILKINSON

Op vrijdag 18 oktober ontvingen wij het bericht dat Iris Wilkinson, de moeder van Nav-Jeevan, overleden was. Iedereen was verslagen. De schoolkinderen waren al naar huis, de hostelkinderen zaten stil voor zich uit starend bij elkaar. Wij waren geschokt. We waren in Nagpur op dat moment. ’s Avonds gingen we naar het huis van Iris. Wat was het raar haar zo te zien liggen en wat was ik blij haar die week nog bezocht te hebben. Al konden we niet meer met haar communiceren het voelt toch als een laatste afscheid.

Er kwamen kinderen en docenten die haar wilden zien en haar dochter Aneeta en zoon Raju en zijn vrouw Ann wilden condoleren. Ze waren allemaal stil en namen afscheid van de vrouw waar ze zoveel van hielden. Iris was meer dan 20 jaar voorzitter van Nav Jeevan Santha, Tot voor kort bezocht ze dagelijks het project. Ze had een luisterend oor voor alle kinderen. Haar functie is inmiddels overgenomen door haar dochter Aneeta Patel.

Op zaterdag, de volgende dag al was de begrafenis. Hier waren vrienden, docenten en leerlingen bij aanwezig.
Nog een dag later was het afscheid in de kerk. Familieleden, vrienden en docenten spraken Iris toe. Namens de docenten sprak Jyoti.

Iris met haar zoon Raju, 5 jaar

Door haar zoon Raju

Een lofrede over het leven van Iris Wilkinson.

Als ik het leven van mijn moeder zou samenvatten, zou het zijn: 'Een lang en vruchtbaar leven, waarin ze veel levens positief raakte en een verschil maakte ten goede'. Iris Wilkinson is geboren en getogen in Allahabad, UP, waar ze haar scholing deed. Voor hoger onderwijs studeerde ze aan het Isabella Thoburn college Lucknow, waar ze mijn vader ontmoette en trouwde. Ze verhuisden naar Nagpur in 1958. Ze gaf les in St. Joseph's Convent totdat ze in 1990 met pensioen ging. Tientallen van haar studenten herinneren zich haar met liefde omdat ze zachtaardig en zacht gesproken, maar ook stevig was. Ze was heel toegankelijk. Veel studenten benaderden haar voor advies. Haar suggesties waren altijd erg praktisch. Een van haar studenten, die Jumana heet, vertelde zelf dit verhaal. Ze klaagde bij mijn moeder dat een ander meisje haar constant plaagde door haar Jurmana te noemen. Mijn moeder vroeg haar hoe het meisje heette? 'Chadha' antwoordde ze. Mijn moeder stelde voor "noem haar gewoon chaddi en ze zal stoppen met je te plagen". En het werkte als magie! Naast haar reguliere baan beheerde ze ook het weeshuis van het bisdom, de Shishu Sangopan Griha. Ze vertelde me dat het werken met de wezen en verlaten kinderen het meest bevredigende in haar leven was. Er was een tijd dat ze de pasgeboren baby's die het meest kwetsbaar waren in ons huis hield. Dus er was een rij wiegjes en een verzorger die werkte onder het toeziende oog van mijn moeder. Veel van deze kinderen werden geadopteerd door gezinnen in Nederland en Noorwegen. Annelies die hier aanwezig is, adopteerde twee prachtige meisjes uit Shishu Sangopan Griha, die nu zelf moeder zijn.

Al deze kinderen voelden een onmiddellijke verbinding en chemie toen ze mijn moeder ontmoetten, ondanks het verstrijken van de tijd. Ze beschouwen haar nu als hun Indiase moeder.

Mijn moeder en Annelies richtten Navjeevan Sanstha en de Dr. T.S. Wilkinson Memorial school op. Het logo is handen die een diya vasthouden en het motto is om naar het licht te leiden. Mijn moeder zag altijd kinderen bedelen buiten de kerk na de diensten. Ze ontdekte dat op overheidsscholen niets werd onderwezen, dus ze misten zelfs de basiskennis en geen motivatie om aanwezig te zijn. Ze vond dat ze één gezonde maaltijd per dag nodig hadden als stimulans.

De school begon aanvankelijk in gehuurde gebouwen. Eerst in de Chatterton Hall. Er waren dagen dat de zaal door andere mensen werd geboekt, toen gaf mijn moeder lessen onder de bomen in dit kerkcomplex. Omdat ze te maken hadden met straatkinderen, was niemand bereid om gebouwen te verhuren. Met de hulp van donateurs in Nederland konden ze een kostschool maken in Godhani, die nu 300 leerlingen heeft. Veel van de ex-studenten zijn nu werkzaam als verpleegkundigen, accountants en technici. Dit zijn de succesverhalen. Mijn moeder was het gelukkigst als ze de school bezocht en als een kind weigerde naar huis terug te keren.

Pas in de laatste paar maanden verslechterde haar gezondheid en was ze bedlegerig. Uiteindelijk rent niemand voor altijd en haar tijd was gekomen. Ze is nu zeker op een betere plek. Tot slot citeert hij 2 Timotheüs 4:6, wat passend zou zijn voor haar leven. "Ik heb het gevecht gevochten, Ik heb de race voltooid, ik heb het geloof behouden."

Door haar dochter, Aneeta Patel(facebook)

Aneeta Patel: Het was opmerkelijk dat veel van de rouwenden die zich hadden verzameld bij het graf van mijn moeder - mevrouw Iris Wilkinson - oud-studenten waren van haar school, Dr. T.S. Wilkinson Memorial. Gered uit de sloppenwijken en straten van Nagpur. Gered en opgeleid en nu verantwoordelijke banen hebben om hun families te onderhouden.

Nishat Nanjiani Sharma: God hebbe haar ziel in vrede.
Mevrouw Wilkinson was ook een favoriet bij ons allemaal SJC-ians met haar milde temperament en nooit een hard woord bracht ze haar aardrijkskundeles tot leven en gaf al haar studenten goede herinneringen aan het schoolleven.

Door haar dochter, Kiran Wingelaar(facebook)

Moederdag

Fijne moederdag mam. Je hebt als een moeder te veel kinderen om te tellen. Je bent een moeder voor de honderden kinderen in de school. God zegene je. Ben zo trots dat jij mijn moeder bent.

Er kwamen ook ontroerende verhalen op facebook van de geadopteerde kinderen uit het buitenland.

Door Swatee Span op facebook
Zij stond aan het begin van mijn leven en van vele andere kinderen. Zij gaf mij een bestaan, zij gaf mij de liefde die je als baby nodig hebt, zij gaf mij het gevoel dat mijn geboorte gewenst was. Zij zorgde voor mij toen ik ernstig ziek was, zij nam mij in huis zodat ik kon overleven. Zij, zij is er niet meer. 94 jaar heeft zij in het teken gestaan van anderen. Zo bescheiden en zo ontzettend begaan. Zij veranderde de levens van kinderen in India voorgoed. Zij geloofde in mij en was trots op wie ik ben geworden. Ik ben trots op haar, op echt alles van haar. Dag lieve Iris Wilkinson, dag lieve Indiase moeder, rust zacht.

Aneeta, Iris en Raju

Door Hemant Crum op facebook
Op de foto met Iris Wilkinson en mijn (adoptie)ouders Hans Crum en Hansje Crum.
Deze foto betekent heel veel voor me.
Iris kwam vanuit India naar Nederland om de kinderen op te zoeken die zij ter adoptie had gedaan.
Ik ben als baby (van zo'n 20 dagen) naar het door Iris opgezette weeshuis gebracht.

Toen het een periode heel slecht met mij ging en ik heel ziek was heeft Iris mij in haar huis opgenomen en verzorgd totdat ik weer sterk genoeg was om terug te keren naar het weeshuis. Ze gaf aan dat het een moeilijke tijd was want babyvoeding was er niet.
Ik ben haar onbeschrijfelijk dankbaar dat zij mij een kans heeft gegeven om te overleven. Iris Wilkinson rust zacht.
Aneeta Patel en Kiran Wingelaar (dochters) heel veel sterkte met het verlies van jullie moeder. Het voelt alsof ik een moeder kwijt geraakt ben.

Door Swatee Span op facebook
De cirkel is rond, de twee meest belangrijke vrouwen in mijn leven waarvan mw. Wilkinson aan de start van mijn leven stond, maar mijn mama zorgde dat ik de rest van mijn leven mijzelf ontwikkelde en Swatee eigenheid mocht vormen.
Hoe symbolisch dat waar het 43 jaar geleden begon nu eindigt. Ze zijn samen, want mijn mama is daar, ondanks haar pijnlijke lijf blijft ze altijd gaan, omdat zij ook een mw. Wilkinson is voor al die Indiase kinderen. Maar nee, mw. Wilkinson is niet vervangbaar maar gaf mijn mama twee dochters en hiermee liefde voor het leven Kortom ook voor mijn mama was mw. Wilkinson een groot voorbeeld en een inspirerende vrouw in haar leven

Annelies van de Ven en iris Wilkinson

De kinderen waren altijd blij haar te zien. Zelf was ze ook altjjd blij om bij de kinderen te zijn.